ကမၻာတစ္ျခမ္းထက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ျမတ္ႏိုးသူ



 ငါ့ရင္ဘတ္ႀကီးထဲ စီးဆင္း
 ေႏြတလင္း ပဲ ျဖစ္ေနပါေစ
 ခ်စ္မိုးပြင့္ေတြ ေၾကြက်
 ျဖဴလြလြ ႏွင္းစက္ တစ္ခ်ိဳ ့ေတာင္
 ျပိဳဆင္းလာတတ္တယ္...။

  မိုင္တိုင္ေတြ ျခားထားေပမယ့္
  လိပ္ျပာခ်င္းဆက္ထား
  အခ်ိန္ရထားႀကီး ခုတ္ေမာင္း
  အလြမ္းဘူးတာအိုမွာ ခဏ ရပ္နား
  အလ်ားနဲ ့အနံ မသိေပမယ့္
  အသြားရယ္ အျပန္ညီခဲ့ၾကတယ္...။

 လူေတြ ေျပာေနၾကတဲ့ "အခ်စ္"
  ကိုယ္တိုင္ထုဆစ္မိေနခ်ိန္္
   စြဲလန္းစိတ္ရဲ့အရွိန္
  အိပ္မက္အိမ္ထိ မင္းတိုးဝင္
  အသိမေပး တံခါးမေခါက္ပဲ
 ေရာက္ေရာက္လာတတ္တာလဲ ခဏခဏ ပါပဲ...။

2 comments:

ေႏြေတးရွင္ (မင္းဧရာ) said...

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ထာ၀စဥ္စီးဆင္း
ၾကင္နာျခင္းေတြ လည္း အဆံုးမသတ္
တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ဆုပ္ကို
ဟိုးအေ၀းက ပန္းတိုင္ကို တူျပိဳင္ကူးခတ္ႏိုင္ပါေစ ။





Yoemyaykya said...

မေရာက္ၿဖစ္တာနည္းနည္းႀကာသြားတယ္။ ဟုတ္ပ
လူေတြ ေျပာေနၾကတဲ့ "အခ်စ္"
ကိုယ္တိုင္ထုဆစ္မိေနခ်ိန္္
စြဲလန္းစိတ္ရဲ့အရွိန္
အိပ္မက္ထိ တုိး၀င္တာတကယ္ပဲ။

Post a Comment

Popular Posts 2

Popular Posts 3